Θέλω να βοηθήσω και εγώ

Ιστορία Ζωής...Η ιστορία της Γεωργίας

Ιστορία Ζωής...Η ιστορία της Γεωργίας

17 Ιανουαρίου, 2020

Η ιστορία της Γεωργίας ξεκινά το 1984, όταν γεννήθηκε σε ένα μικρό σπίτι του Πειραιά. 

Η ζωή έδειξε το σκληρό της πρόσωπο από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής της. Ο πατέρας της ήταν αλκοολικός, χρήστης τοξικών ουσιών και βίαιος. Σχεδόν καθημερινά χτυπούσε και βίαζε τη μητέρα της, ενώ εκείνη μεγάλωνε βλέποντάς την συνεχώς  να κλαίει. Πολύ συχνά η μητέρα της αναγκαζόταν να πάρει τη Γεωργία και την λίγο μικρότερη αδερφή της στην αγκαλιά και να τρέχουν να σωθούν. Κατέληγαν να περνούν τα βράδια τους έξω σε κάποιο παγκάκι, αγκαλιασμένες, με τα μάτια τους πάντα δακρυσμένα. Ήταν μόνες και αβοήθητες….οι ίδιες όμως στο παγκάκι ένιωθαν ασφαλείς!

Το ίδιο συνέβαινε για αρκετό καιρό, ώσπου μια μέρα ο πατέρας μπήκε στην φυλακή για χρήση και διακίνηση ναρκωτικών. Η μητέρα αναγκάστηκε να γυρίσει στο πατρικό σπίτι, πού ζούσαν η γιαγιά και ο θείος της Γεωργίας. Πίστευαν πως γλύτωσαν, αλλά η «κατάρα της χρήσης» τiς ακολουθούσε! Αυτήν τη φορά τα δυο μικρά κοριτσάκια έβλεπαν τον θείο τους συνεχώς θυμωμένο. Έβλεπαν να χτυπά τη μαμά και τη γιαγιά και εκείνες πάλι να κλαίνε! Σε αυτό το σπίτι, όμως, τον ρόλο της μαμάς τον είχε η Γεωργία. Εκείνη τώρα έπαιρνε στην αγκαλιά την αδερφή της και την έβγαζε βόλτα για να μη βλέπει η «μικρούλα της» τα κλάματα και τον πόνο της μαμάς. Εκείνη έπρεπε να την προστατεύσει και το έκανε.

Σε ηλικία 8 ετών η Γεωργία έπρεπε να αναλάβει και επίσημα την προστασία της μικρής αδερφής της, αφού η μητέρα επέλεξε να εγκαταλείψει το σπίτι και τα παιδιά της και να φύγει μακριά. Από τότε έχασε και τη μοναδική αγκαλιά που είχε…., η οποία θα της έλειπε για την υπόλοιπη ζωή της!

Ο πόνος της παιδικής καρδούλας αβάσταχτος… το κενό της μητρικής απουσίας αμέτρητο……

Ο φόβος που φώλιασε στην ψυχή της ανίκητος!!! Δεχόταν καθημερινά ξύλο από τον θείο της,  γιατί ήταν «εμπόδιο» μες στα πόδια του. Το κορίτσι μεγάλωνε χωρίς να μπορεί να χαρεί αυτά που άλλα παιδιά χαίρονταν. Δεν έπαιζε, δεν γελούσε, δεν ζητούσε… όλα γύρω της ήταν ένα μεγάλο ΔΕΝ!!!  Τα μοναδικά έσοδα του σπιτιού ήταν η σύνταξη της γιαγιάς. Δεν περίσσευε όμως τίποτε για αυτήν και την αδερφή της, διότι ο θείος είχε μεγάλες και ακριβές «ανάγκες». Με στερήσεις, πολύ ξύλο και υπομονή η Γεωργία έφτασε σε ηλικία 18 ετών. Ήταν και η χρονιά που είχε νέα από την ξεχασμένη μητέρα της, η οποία την ενημέρωσε πως είχε ξαναπαντρευτεί και είχε κάνει ακόμη δυο παιδιά. Το πήρε απόφαση πως δεν είχε τίποτα να περιμένει πλέον. Πήρε την απόφαση να φύγει από το σπίτι και να βρει τον δρόμο της. Ίσως να έβρισκε και η ίδια μια Αγκαλιά που της έλειπε!!!

Αλλάζοντας λοιπόν σελίδα στη ζωή της, έμεινε μαζί με τον σύντροφό της και έπιασε δουλειά ως σερβιτόρα. Στην αρχή ήταν όλα ιδανικά και όμορφα. Τίποτα δεν θύμιζε τη μοναξιά και τον πόνο που ένιωθε σαν παιδί. Το σπίτι του φίλου της ήταν πάντα γεμάτο με αγαπημένους φίλους, κάθε βράδυ διασκέδαζαν, τραγουδούσαν, γελούσαν, χόρευαν, έπιναν…….έπιναν και συνεχώς έπιναν… και δοκίμαζαν καινούργια πράγματα. Ώσπου δοκίμασε μαζί τους και το «χόρτο», δοκίμασε την «πρέζα», δοκίμασε το «σνιφάρισμα».  Kαι αυτό έγινε συνήθεια, σιγά σιγά ανάγκη επιβίωσης. Η Γεωργία έκανε χρήση ηρωίνης για 15 ολόκληρα χρόνια! Μέσα σε αυτά τα χρόνια έπιανε δουλειά και την έχανε… Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, διότι η μόνη έννοια της, ήταν η δόση της. Πού θα πιεί; Πως θα πιεί χωρίς να τη δουν; Πότε θα πληρωθεί για να αγοράσει την δόση της; Αυτή ήταν η ζωή της. Δεν την ένοιαζε τίποτε άλλο. Είχε ξεχάσει τα πάντα.., όλα όσα την πονούσαν…, όλα όσα την πλήγωναν..., ακόμα κι αυτή τη μοναδική Αγκαλιά που έψαχνε!!!!

Όταν ξαφνικά ο σύντροφός της «έφυγε» μες στα χέρια της από υπερβολική δόση ηρωίνης, η Γεωργία πήρε την απόφαση να μπει σε κλειστή κοινότητα αποτοξίνωσης. Έμεινε εσωτερική για δυο χρόνια, για άλλη μια φορά μόνη,να προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Μετά την ολοκλήρωση της αποτοξίνωσης η Γεωργία μπαίνει στο πρόγραμμα επανένταξης πλέον «καθαρή»!!

Τα συναισθήματά της ήταν πολλά …. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη που τελικά κατάφερε να κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία στη Ζωή!

Στην επανένταξη γνώρισε τον Γιώργο. Ένιωσαν από την πρώτη στιγμή πως η γνωριμία τους δεν ήταν τυχαία…. Είχαν τόσα πολλά κοινά: ίδιο όνομα, ίδια πορεία στη χρήση, ίδια προσπάθεια αποκατάστασης, ίδιο πόνο, ίδια απόρριψη!!!!! Δέθηκαν και έγιναν αυτοκόλλητοι! Έμειναν στην επανένταξη για δυο χρόνια καθαροί και μαζί έκαναν όνειρα για νέα ζωή, για δημιουργία οικογένειας και για την απόκτηση ενός παιδιού. Η Γεωργία έμεινε έγκυος πολύ γρήγορα. Μέχρι να προλάβει να το συνειδητοποιήσει και να χαρεί, έπρεπε να αποδεχτεί πως ο οργανισμός της δεν μπορούσε να κρατήσει το κυοφορούμενο. Η χρόνια χρήση είχε αφήσει τα σημάδια της και πλήρωνε το τίμημα της. 

Το ίδιο συνέβη και λίγους μήνες μετά, όταν απέβαλλε και το δεύτερο παιδί της. Οι γιατροί δεν ήταν πολύ αισιόδοξοι για την πιθανότητα μητρότητας και η Γεωργία βρέθηκε πάλι σε απόγνωση…Η απογοήτευση ήταν μεγάλη και οι τύψεις πλημμύρισαν όλο της το είναι.

Η μόνη διέξοδος και για τους δυο, για να ξεχαστούν, ήταν αυτό που ήξεραν να κάνουν….

Να πιουν!!! Ήταν τόσο εύκολο εξάλλου να βρουν τη πρέζα.

Ξεκίνησαν πάλι την χρήση, αλλά η γεύση της μητρότητας είχε φωλιάσει τόσο βαθιά στην ψυχή της Γεωργίας και δεν της επέτρεπε να κάνει άλλα λάθη. Κάθε φορά που «σνιφάριζε» έβλεπε μες στη σκόνη τα αγέννητα μωρά της. Δεν πήγαινε άλλο….. έπρεπε οπωσδήποτε να σωθεί…. Κι αυτή και ο Γιώργος!

Μπήκαν ξανά σε πρόγραμμα επανένταξης, αυτή την φορά πολύ πιο αυστηρό, ώσπου το ζευγάρι καταφέρνει και πάλι να μείνει καθαρό, αυτή την φορά για τέσσερα χρόνια, περνώντας κατευθείαν στην φάση της ένταξης.

Τώρα έπρεπε να δουν πως θα συνεχίσουν, πως θα χτίσουν την νέα αρχή τους, να σταθούν στα πόδια τους και να παντρευτούν………..ναι γιατί όχι;  Γράφτηκαν σε ένα υπνωτήριο για την εξασφάλιση του βραδινού ύπνου και όλη μέρα έψαχναν για δουλειά. Προσπαθούσαν έναν ολόκληρο χρόνο, αλλά το «κακό» παρελθόν τους ακολουθούσε. Κανένας εργοδότης δεν εμπιστευόταν δυο «πρώην χρήστες»!!!  Και το θέμα επιβίωσης γινόταν όλο και πιο έντονο. Δεν είχαν καν σπίτι να μείνουν, το φαγητό τους ήταν πάντα γρήγορο και πρόχειρο και τα ρούχα τους σχεδόν πάντα βρώμικα.  Σε αυτή την φάση της ζωής τους η Γεωργία ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος!!!! Τα συναισθήματα αντιφατικά και τα ερωτήματα πολλά. Θα γίνει το όνειρό της πραγματικότητα τελικά ή θα παραμείνει ένα όνειρο; Αν ναι πως θα μεγαλώσει αυτό το παιδί; Που; Πώς; Ο Γιώργος και όλοι γύρω τους είχαν πεισθεί πως η μοναδική λύση στην παρούσα φάση ήταν η έκτρωση. Τώρα που η κύηση προχωρούσε κανονικά, δεν υπήρχε τίποτε ενθαρρυντικό για να γεννηθεί αυτό το παιδί. Όλα ήταν εναντίον τους.

Η Γεωργία με βαριά καρδιά πήγε στο νοσοκομείο για την έκτρωση. Δεν ήταν αυτό που ήθελε…. σίγουρα όχι. Δεν είχε όμως άλλη επιλογή. Ήταν σίγουρη πως το παιδί της θα ήταν δυστυχισμένο! Περπατώντας στους διαδρόμους του νοσοκομείου, ψάχνοντας την πόρτα της «έκτρωσης», είδε την πόρτα της μικρής εκκλησίας που μέσα δέσποζε η εικόνα της Παναγίας. Ένιωσε την ανάγκη να μπει, να μιλήσει και να κλάψει για όλα εκείνα που την στενοχωρούσαν. Για όλα εκείνα που έκανε ή δεν έκανε στην ζωή της. Για όλα εκείνα που επιθυμούσε και δεν είχε. Για αυτή την Αγκαλιά που ποτέ δεν ένιωσε από την οικογένειά της και η ίδια ποτέ δεν θα έδινε στο δικό της παιδί. Για όλα εκείνα τα γιατί; Μπήκε λοιπόν στο εκκλησάκι και έκλαψε χωρίς σταματημό.

Ξαφνικά ένιωσε ένα χέρι στον ώμο της και μια φωνή της έλεγε να σκουπίσει τα δάκρυά της. «Μην κλαις κορίτσι μου….Ο Θεός είναι μεγάλος! Για όλα υπάρχει μια λύση! Αρκεί να το πιστέψουμε»!!!

Κάθισαν μαζί και η Γεωργία της είπε όλη της την ιστορία μέσα σε λίγα λεπτά. Η άγνωστη γυναίκα δεν μιλούσε παρά μόνο της κρατούσε το χέρι. Και εκείνη μιλούσε.. μιλούσε και συνεχώς έκλαιγε. Σταμάτησε μόνο, όταν η γυναίκα της έκανε μια ερώτηση: «Γιατί κορίτσι μου, δεν πας στην Αγκαλιά; Εκεί θα σε βοηθήσουν»! Η Γεωργία πάγωσε στο άκουσμα αυτής της λέξης… «Αγκαλιά»… ήταν η λέξη που πονούσε πολύ... που είχε αφήσει τα πιο βαθιά σημάδια στην ψυχή της. Μήπως κάποιος της έκανε πλάκα;  Και τι ήταν αυτή η Αγκαλιά, για την οποία μιλούσε η γυναίκα;  Δεν μπόρεσε να βρει απαντήσεις γιατί η άγνωστη έπρεπε να φύγει. Έμεινε μόνη με τις σκέψεις της …. Έπρεπε να βρει τι ήταν η «Αγκαλιά».

Έτσι η Γεωργία έφτασε ένα πρωινό στον Σύλλογο «η Αγκαλιά» με το μωρό να μεγαλώνει στην κοιλιά της και η ίδια να ζητάει απεγνωσμένα βοήθεια για να μπορέσει να μεγαλώσει το παιδί της. Από εκείνη την στιγμή όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Η Γεωργία έκανε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις για να διαπιστωθεί η υγεία της ίδιας και του εμβρύου και καθημερινά γίνονταν συνεδρίες από την Κοινωνική Υπηρεσία της Αγκαλιάς για ψυχολογική και κοινωνική ενδυνάμωση του ζευγαριού. Παρέμειναν για λίγο καιρό ακόμα στο υπνωτήριο και όταν ο Γιώργος βρήκε τετράωρη εργασία,  η «Αγκαλιά» παραχώρησε στέγη στο ζευγάρι. Ήταν τρομερό!

Όλα άλλαξαν! Δεν είχαν τίποτα…… τώρα με την βοήθεια του Συλλόγου έχουν ένα μικρό επιπλωμένο σπιτάκι, δουλειά που τους προσφέρει τα απαραίτητα και το σημαντικότερο. έχουν ένα παιδί! Πορεύονται με την κρυφή υπόσχεση να είναι δυνατοί και συνεχώς καλύτεροι. Με τίποτε δεν θα επιτρέψουν να χαθεί αυτό που η ζωή τους στέρησε τόσα χρόνια!

Σήμερα, η Γεωργία κρατά στην αγκαλιά τον μικρό γιό της και με δάκρυα στα μάτια δεν σταματά να μιλά για αυτόν, αλλά και για την συνάντηση που της άλλαξε την ζωή!  Με την άγνωστη γυναίκα που την οδήγησε στην «Αγκαλιά»!

Τα λόγια της Γεωργίας συγκλονίζουν πάντα τους ανθρώπους του Συλλόγου: «Δεν θυμάμαι το πρόσωπό της…. Μιλούσαμε πολλή ώρα, αλλά δεν θυμάμαι τίποτε από αυτήν….. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ήταν όραμα! Ένα θαύμα! Δεν ξέρω…  Ένα είναι όμως σίγουρο.  Ο Θεός ήταν εκεί… και μου έδωσε μια ευκαιρία με τον τίτλο «ΑΓΚΑΛΙΑ». Έπρεπε να την αρπάξω και να μην την αφήσω ποτέ»!!!!!!!

*Η Ιστορία είναι πραγματική, αλλάζουν όμως τα ονόματα και κάποια άλλα στοιχεία, ώστε να αποφευχθεί η ταυτοποίηση.

Μοιράσου το::

Οι υποστηρικτές μας

Μείνετε σε επαφή

Συμπληρώστε το όνομα και το email σας και ενημερωθείτε για τα νέα,
τις εκδηλώσεις, τις δράσεις και το έργο της Αγκαλιάς

19829

χρέωση 2,48 ευρώ/κλήση με το ΦΠΑ και εφαρμόζεται επιπλέον Τέλος σταθερής Τηλεφωνίας 5% - χρέωση 2,48 ευρώ/sms με το ΦΠΑ και εφαρμόζεται επιπλέον Τέλος Τηλεφωνίας 12%, 15%, 18% ή 20% ανάλογα με το ύψος του μηνιαίου λογαριασμού προ ΦΠΑ

901 11 179 179

Χρέωση 3,71€/κλήση από σταθερό ΟΤΕ με το ΦΠΑ