Θέλω να βοηθήσω και εγώ

Μια Ιστορία Ζωής...Η Ιστορία της Φωτεινής

Μια Ιστορία Ζωής...Η Ιστορία της Φωτεινής

29 Ιουλίου, 2025

Ένα φθινοπωρινό πρωινό, η Φωτεινή επισκέφθηκε τον Φιλανθρωπικό Σύλλογο Η ΑΓΚΑΛΙΑ και ζήτησε υλική στήριξη για το δεύτερο παιδί της, καθώς και βοήθεια από ψυχολόγο. Ξεκίνησε να εξιστορεί την ιστορία της...

Η μητέρα της Φωτεινής, σε νεαρή ηλικία, εργάστηκε ως αεροσυνοδός και ήταν πολύ χαρούμενη. Ξαφνικά, στην ηλικία των 24 χρονών, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στο κεφάλι σε ένα δυστύχημα. Από τότε ξεκίνησε η φθίνουσα πορεία της ψυχικής της υγείας. Στην ηλικία των  36 ετών γνώρισε και παντρεύτηκε τον πατέρα της Φωτεινής — έναν ναυτικό ο οποίος αναζητούσε στήριγμα, ενώ εκείνη ποθούσε μια οικογένεια και παιδιά. Ωστόσο, η ζωή τους σύντομα μετατράπηκε σε κόλαση. Απέκτησαν τη Φωτεινή και τη Μαρία, αλλά η ενδοοικογενειακή βία έγινε καθημερινότητα. Οι καβγάδες έφταναν σε ακρότητες.

Οι γονείς της φωτεινής χώρισαν όταν ίδια ήταν παιδί πέντε ετών. Ο πατέρας αποσύρθηκε από την οικογένεια και η κατάσταση της υγείας της μητέρας επιδεινώθηκε. Η μητέρα δεν ακολουθούσε τη φαρμακευτική της αγωγή και η μανία καταδίωξης που τη βασάνιζε εκτονωνόταν πάνω στη Φωτεινή. Για έξι χρόνια, η καθημερινότητα της Φωτεινής περιλάμβανε ξυλοδαρμούς και κλείδωμα στο σκοτεινό μπάνιο. Η παράνοια της μητέρας διαστρέβλωνε και την πραγματικότητα του παιδιού. Η Φωτεινή είχε φτάσει να πιστεύει πως μέσα της υπήρχαν καλώδια που έπρεπε να επισκευαστούν.

Οι απεγνωσμένες κραυγές της Φωτεινής εισακούστηκαν τελικά από τους γείτονες και μετά από καταγγελία τους με εισαγγελική παραγγελία διατάχθηκε η απομάκρυνση των παιδιών και η ένταξή τους σε ίδρυμα. Η Φωτεινή, τότε έντεκα και μισό ετών, αναφέρει ότι η σχέση της με τη διευθύντρια του ιδρύματος φώτισε τη ζωή της. Ένιωθε ελεύθερη και ευτυχισμένη... αλλά όχι για πολύ.

Στην ηλικία των 14 ετών η Φωτεινή βιάστηκε από έναν 17χρονο, σε κατασκήνωση του ιδρύματος. Κακοποιημένη όπως ήταν και μη έχοντας εμπιστοσύνη πουθενά και σε κανέναν η Φωτεινή άρχισε να το σκάει από το ίδρυμα, με αποτέλεσμα στην ηλικία των 16 ετών η διεύθυνση του ιδρύματος αποφάσισε  την αποβολή της από αυτό.

Η Φωτεινή παντρεύτηκε, στην ηλικία των 18 ετών, έναν άνδρα από άλλη χώρα, έχοντας την ελπίδα ότι θα ξαναέχτιζε τη ζωή της και απέκτησε μαζί του το πρώτο της παιδί. Σύντομα, ο σύζυγος άρχισε να ταξιδεύει μόνος του στο εξωτερικό χωρίς επαρκείς εξηγήσεις. Πολύ γρήγορα η Φωτεινή πληροφορήθηκε ότι ο σύζυγός της είχε και άλλη οικογένεια στη χώρα του. Για τον λόγο αυτό χώρισαν.

Η Φωτεινή μόνη της πλέον, έπρεπε να επιβιώσει για χάρη της κόρης της. Άλλαξε πολλές δουλειές και λόγω ανάγκης, έγινε θύμα εκμετάλλευσης από πολλούς εργοδότες.

Παρ’ όλα αυτά, συνέχισε να παλεύει. Στο μεταξύ, η μητέρα της βγήκε από το ψυχιατρείο. Η επαφή με την εγγονή της τη βοηθούσε ψυχολογικά και έβρισκε την ισορροπία της. Η Φωτεινή τη συγχώρεσε· άλλωστε, πόσο ευθύνη είχε και εκείνη για την κατάστασή της;

Οικονομικά, τα πράγματα ήταν εξαιρετικά δύσκολα. Η Φωτεινή έφτασε στο σημείο να μουσκεύει ξερό ψωμί για να ταΐσει το παιδί της. Ένας βαθύς όρκος μέσα της —ότι θα φροντίσει την κόρη της καλύτερα απ’ ό,τι φροντίστηκε η ίδια— την κρατούσε όρθια.

Η κόρη της μεγάλωνε. Η Φωτεινή γνώρισε τον σημερινό της σύντροφο. Αν και δεν έβρισκε εργασία, της στάθηκε και τη βοηθούσε με το σχολείο του παιδιού. Οι ανάγκες όμως αυξάνονταν. Το δεύτερο παιδί τους ήρθε χωρίς να το έχουν προγραμματίσει. Τότε, μια φίλη τής μίλησε για τον Σύλλογο «Η Αγκαλιά».

Η στήριξη που έλαβε αποτέλεσε για τη Φωτεινή μια διορθωτική εμπειρία· μια αγκαλιά που είχε στερηθεί και λαχταρούσε. Η ευγνωμοσύνη της κάθε φορά που λάμβανε βοήθεια ήταν απερίγραπτη. Συνέχισε τις συνεδρίες με την ψυχολόγο. Σιγά σιγά, οι εφιάλτες υποχώρησαν, η ένταση στη φωνή της μειώθηκε, η σχέση με τον σύντροφό της γλύκανε. Φωτίστηκαν τα σκοτάδια της. «Δε θέλω βόλεμα. Παίρνω τα επιδόματα που δικαιούμαι, αλλά δε μου αρκεί», έλεγε με λαχτάρα στις συνεδρίες της.

Η μετακίνηση της οικογένειας στη Γαλλία, για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, άρχισε να φαίνεται ως μονόδρομος. Για άλλη μια φορά, «σήκωσε μανίκια». Τα οργάνωσε όλα. Αρχικά, θα έμενε με μια φίλη. Πήρε μαζί της τον μικρό της γιο. Πάλεψε, πάλεψε πολύ σκληρά. Έμαθε τη γλώσσα, βρήκε στέγη και εργασία. Σε λίγο, θα καλούσε και τον σύντροφο και την κόρη της κοντά της. Κολυμπούσαν πια στα βαθιά — και το απολάμβαναν!

Η επικοινωνία με την «Αγκαλιά» σταμάτησε...

Τον Αύγουστο του 2024 η Φωτεινή τηλεφώνησε στον Σύλλογο για να ευχαριστήσει για τη στήριξη που είχε λάβει...

Εργάζεται τόσο η ίδια όσο και ο σύντροφός της. Ο γιος της φοιτά στο σχολείο και μιλά τα γαλλικά «σαν Γάλλος», όπως λέει με καμάρι. Η κόρη της πέρασε σε σχολή Ιατρικών Εργαστηρίων και η ίδια φοιτά σε σχολή Συμβουλευτικής, ολοκληρώνοντας το πρώτο έτος με υψηλή διάκριση!

Ο πόνος, η δίψα για ζωή και μια ζεστή ανθρώπινη αγκαλιά όταν όλα φαίνονταν χαμένα έκαναν τη Φωτεινή να σκορπίζει γύρω της φως. Σήμερα ασχολείται εθελοντικά με ανθρώπους που έχουν ανάγκη και ευχαριστεί την «Αγκαλιά», κλείνοντας το τηλέφωνο με τα λόγια:

«Είστε ο λόγος που συνεχίζω να ελπίζω».

 

Η ιστορία είναι πραγματική, αλλάζουν όμως τα ονόματα και κάποια στοιχεία, ώστε να αποφευχθεί η ταυτοποίηση. 

 

Πηγή : Κοινωνική Υπηρεσία Συλλόγου 

Μοιράσου το::

Οι υποστηρικτές μας

Μείνετε σε επαφή

Συμπληρώστε το όνομα και το email σας και ενημερωθείτε για τα νέα,
τις εκδηλώσεις, τις δράσεις και το έργο της Αγκαλιάς

19829

χρέωση 2,48 ευρώ/κλήση με το ΦΠΑ και εφαρμόζεται επιπλέον Τέλος σταθερής Τηλεφωνίας 5% - χρέωση 2,48 ευρώ/sms με το ΦΠΑ και εφαρμόζεται επιπλέον Τέλος Τηλεφωνίας 12%, 15%, 18% ή 20% ανάλογα με το ύψος του μηνιαίου λογαριασμού προ ΦΠΑ

901 11 179 179

Χρέωση 3,71€/κλήση από σταθερό ΟΤΕ με το ΦΠΑ